നമസ്കാരം.
നാഥന് വിശ്വസിക്കുന്നു, അന്ധമായി. അനന്തതയില്‍ ആ പരമ ബോധത്തെ നിലനിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു... ഈ ചിന്തകളെ ഇവിടെ എഴുതാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ച subash-നും jigish-നും നന്ദി പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. നാഥന് ഇവിടെ എഴുതുന്നതും ആചാര്യന്മാര്‍ നമുക്ക് പറഞ്ഞു തന്നതിനെ ആസ്പദമാക്കി തന്നെ. അതും നാഥന്റെ അന്ധവിശ്വാസം കൊണ്ട് തന്നെ. എന്തുകൊണ്ട് അതിനെ വിശ്വസിച്ചു എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍, നാഥന് ഭാരത ഭൂമിയില്‍ ജനിച്ചു, ഇവിടെ നാഥനെ വരവേറ്റത് "മാതാ പിതാ ഗുരു ദൈവം" എന്ന വാക്യം ആണ്. ഇവിടെ മാതാവ് പിതാവിനെയും, പിതാവ് ഗുരുവിനെയും, ഗുരു ഈശ്വരനെയും കാണിച്ചു തരുന്നു. അപ്പോള്‍ ആചാര്യ വാക്ക് വിശ്വസിച്ചേ മതിയാവൂ. അത് നിഷേധിച്ചാല്‍ പിതൃത്വം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടും. കാരണം സുഹൃത്തേ മാതാവ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതാണ് ഒരുവന്റെ പിതാവ്. അതും ഒരു വിശ്വാസം മാത്രമല്ലേ? അപ്പോള്‍ വിശ്വാസത്തിന്റെ മഹത്വം താങ്കള്‍ തിരിച്ചറിയുക.
നാഥന് എഴുതി തുടങ്ങിയത് പോലും മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാരതീയ നിഷേധങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചു വിഷമം പൂണ്ടാണ്‌. കേട്ടത് സത്യമെങ്കില്‍ അത് മൂലം ആരെങ്കിലും സത്യത്തിലേക്ക് പ്രയാണം ആരംഭിച്ചാല്‍, അത് ഒരു നല്ല പ്രവര്‍ത്തി ആയി തോന്നി.
സംസ്കൃതത്തില്‍ വിശ്വാസം എന്നാല്‍ വിശ്വം മുഴുവന്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഇടം എന്ന് തന്നെ. അത് തന്നെയാവണം സത്യവും. 'അന്ധം' എന്ന വാക്കില്‍ ചിന്തിയ്ക്കാന്‍ ഒരുപാടുണ്ടുതാനും. കാരണം എല്ലാവരും കൂടുതല്‍ ഊന്നല്‍ കൊടുത്തു സംസാരിക്കാരുള്ളത് അന്ധവിശ്വാസത്തെ കുറിച്ചു തന്നെ. തന്റെ ചിന്തകള്‍ക്കും അപ്പുരതുള്ളത് മുഴുവന്‍ അന്ധവിശ്വാസമായി കണക്കാക്കുന്നു. അതായത് കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതും ഒരു ശാസ്ത്രം കൊണ്ട് നിര്‍വചിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്തതും അന്ധം തന്നെ. ചിലര്‍ അന്ധമായി വിശ്വസിക്കില്ല എന്ന് ഉറച്ചു 'വിശ്വസിക്കുന്നു'. 'നാളെ കാണാം', 'പിന്നീടൊരു ദിവസം ആകട്ടെ', 'ഞാന്‍ ഉറങ്ങാന്‍ പോകുന്നു'. ഇത്തരം വാക്കുകള്‍ സര്‍വ പ്രയോഗങ്ങള്‍, പക്ഷെ എല്ലാം അന്ധം. നാളെ ഞാന്‍ ഉണ്ടാവും എന്നുള്ളത് അന്ധം, പിന്നീട് നമ്മള്‍ കാണുമെന്നത് അന്ധം, എന്തിനു? ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ പിന്നീട് ഉണരും എന്നുള്ളത് പോലും അന്ധ വിശ്വാസം തന്നെ. പക്ഷെ സുഹൃത്തേ ഈ വിശ്വാസങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് ഒരു മനുഷ്യന്റെ ജീവിതത്തിനു ആധാരം.
ഒരിക്കല്‍ നാഥന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ ഒരു രോഗി തേടിയെത്തി. മനോരോഗിയാനത്രേ. രോഗം വിചിത്രം. അദ്ദേഹം ഉറങ്ങിയിട്ട് നാളേറെയായി. പ്രശ്നം അതിലും വിചിത്രം. ഉറങ്ങിയാല്‍ ഉണരില്ലന്നു ഭയം. കുറച്ചു നാള്‍ വേണ്ടി വന്നു അദ്ദേഹത്തെ ചികിത്സിക്കാന്‍. ചെയ്തത് ഇത്ര മാത്രം. ഉണരില്ലെന്ന വിശ്വാസം തിരുത്തി. അപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ഓരോരുത്തരും ഉറങ്ങുന്നതു ഏത് വിശ്വാസത്തില്‍ എന്ന് വ്യക്തം. അതും അന്ധമായി തന്നെ. ശ്വാസം എടുത്തിട്ട് തിരിച്ചു വിടുന്നത് പോലും അടുത്ത ശ്വാസം എടുക്കാന്‍ സാധിക്കും എന്ന വിശ്വാസത്തില്‍ തന്നെയായിരിക്കണം.
അപ്പോള്‍ വിശ്വാസം എന്നത് പൂര്‍ണ്ണമായും അന്ധതയില്‍ തന്നെയാണോ? അതേ. നിങ്ങള്‍ ചൂണ്ടികാണിക്കുന്നത് ശാസ്ത്രത്തെ ആണെങ്കില്‍, അത് നിത്യവും മാറുന്നു, ദേശത്തിനും കാലത്തിനും അനുസരിച്ച് തിരുത്തേണ്ടി വരുന്നു. നിങ്ങള്‍ അന്ധമായി തന്നെ വിശ്വസിക്കണം എന്ന് ആചാര്യ വാക്യം. പക്ഷെ ആ വിശ്വാസം അനന്തതയിലേക്ക് ഉള്ളതായിരിക്കണം എന്നും നിര്‍ദേശം. ഭാരതീയ ചന്തകള്‍ മുഴുവന്‍ അനന്തതയിലേക്ക് മനസ്സിനെ ചലിപ്പിക്കുന്നത് തന്നെ. അനന്തത എന്നാല്‍ Infinity. ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍ മിഥ്യ ആണെന്നും, സങ്കല്‍പം ആണെന്നും, നമ്മുടെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ അനന്തത കൈവരിക്കണം എന്നും ഭാരതീയനോട് ശ്രേഷ്ഠന്മാര്‍ ഉദ്ഖോഷിച്ചു. കാരണം മനസ്സ് ദുഖിക്കുന്നത് ചിന്തകളുടെ പരിമിതി കൊണ്ടാണെന്നും, മനസ്സ് അനന്തമായി ചിന്തിച്ചാല്‍ ദുഃഖം അകലുമെന്നും നമ്മെ
ബോധിപ്പിച്ചു. അതിനു വേണ്ടി ഈശ്വര സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ നിര്‍വചിച്ചു. അതിനു ഉദാഹരണം ആണ് അനന്ത പദ്മനാഭന്‍. വിഷ്ണു ശയിക്കുന്നത്‌ അനന്തതയില്‍ ആണ്. അത് മനസ്സില്‍ പേറുന്ന ഭക്തന്റെ മനസ്സും അതിനൊപ്പം വികസിക്കണം എന്നവര്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
പക്ഷെ മനസ്സില്‍ അങ്ങനൊരു സങ്കല്‍പം കൊണ്ടുവരാന്‍ സാധിക്കാത്തവന് വേണ്ടിയാണ് രൂപങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയതും പിന്നീടത്‌ ശില്പങ്ങളായി പരിണമിച്ചതും. ശങ്കരാചാര്യ സ്വാമികള്‍ അത് വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സ്വല്പ ബുദ്ധികല്‍ക്കുള്ളതാണ് പ്രതിമകള്‍ എന്ന്. അദ്ദേഹത്തിന് നാഥന്റെ നമസ്കാരം.
ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോക്കുന്നവരോടോ വിഗ്രഹാരാധന നടത്തുന്നവരോടോ നാഥന് അവഹേളന ഇല്ല. എന്തെന്നാല്‍ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ സ്വല്പ ബുദ്ധികള്‍കാനെന്നെ നാഥന് പറഞ്ഞുള്ളൂ. ബുദ്ധി വികസിക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞില്ല. നാഥനും ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോകുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ ആണ്. പക്ഷെ അതല്ല സത്യം. ഈശാ വാസമിതം സര്‍വം. സകലത്തിലും ഈശ്വരനെ കാണാന്‍ ശ്രമിക്കുക. അതും അന്ധമായ വിശ്വാസം കൊണ്ട് തന്നെ. ഏത് തരം വിശ്വാസമോ ആകട്ടെ മനസിന്‌ ശാന്തി തരുന്നത് ഏതോ അതിനെ സ്വീകരിക്കുന്നതില്‍ എന്ത് തെറ്റ്?
പലതിലും ശാന്തി തേടി നടന്നു. ഒന്നിലും അത് ലഭിക്കുന്നില്ല. എന്നാല്‍ അനന്തമായ ചിന്തകളില്‍ ശാന്തി ലഭിക്കുമെന്കില്‍ എന്ത് കൊണ്ട് അതിനെ സ്വീകരിച്ചുകൂടാ? ഈശ്വരന്‍ എന്ന് അതിണ എന്തുകൊണ്ട് വിളിച്ചുകൂടാ? പക്ഷെ തന്റെ വിശ്വാസം ആണ് പരമ സത്യം എന്ന് ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കരുത്. അവിടെയാണ് ഒട്ടു മിക്കവര്കും തെറ്റ് പറ്റുന്നത്. "നേതി നേതി" ഇതല്ല ഇതല്ല എന്ന ചിന്തയും, അന്വേഷണ ബുദ്ധിയും ഉള്ളവന്‍ എന്നും സത്യത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. അവന്‍ ഓരോ ദിവസവും ശാന്തനായി മാറി കൊണ്ടിരിക്കും.
പുതു തലമുറ കൂടുതലായി വിഗ്രഹ ആരാധനയില്‍ എര്പെടുന്നു. കാരണം മാനസിക സന്കര്‍ഷണം ആണ്. വീട്ടിലോ കര്‍മ മേഖലയിലോ കിട്ടാത്ത ശാന്തിയാണ് അവര്‍ തിരയുന്നത്. ശാന്തം എന്നാല്‍ നിശ്ചലമായ മനസ് എന്നര്‍ത്ഥം. അതിനു തീര്‍ച്ചയായും നിശ്ചലമായ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ നല്ല ഉപാധിയാണ്. പക്ഷെ അതില്‍ നിന്നും തുടങ്ങി മെല്ലെ അതിനെയും ത്യജിച്ചു സ്വയം അത് കണ്ടെത്തണം. അതിനു പല മാര്‍ഗങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കേണ്ടി വരും, ഭക്ഷണ ക്രമം, വസ്ത്ര ധാരണം, അന്തരീക്ഷം അങ്ങനെ പലതും. പ്രസക്തമല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇവിടെ അതൊന്നും വിശദീകരിക്കുന്നില്ല.
എന്നാല്‍, സന്കര്‍ഷങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാന്‍ മറ്റൊരു മനുഷ്യനെ നിങ്ങള്‍ ആശ്രയിക്കുന്നത് മണ്ടതനം ആണെന്ന് നാഥന്റെ പക്ഷം. അതിനു നല്ലത് അനന്തമായ ഈശ്വര ചിന്ത തന്നെ. അത് എന്തുകൊണ്ട് എന്ന് വിശദീകരിക്കാം.
നമ്മള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന സകല പ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ടാക്കിയത് സ്വന്തം ബുദ്ധികൊണ്ട് തന്നെയാണെന്ന് ആഴ്ന്നു ചിന്തിച്ചാല്‍ ബോധ്യമാകും. വളരെ ചിന്തിച്ചും ആലോചിച്ചും ആണ് നമ്മള്‍ ഓരോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നത്‌. എന്നാല്‍ പരിഹാരമില്ലാത്ത ഒരു പ്രശ്നങ്ങളും ഇല്ല താനും. പക്ഷെ പരിഹാരം വേണമെങ്കില്‍ സ്വന്തം ബുദ്ധിയെ മാറ്റുക തന്നെ വേണം. അതിനു മനസ്സിനെ ഉയര്‍ന്നു ചിന്തിയ്ക്കാന്‍ അനുവദിക്കണം. അനന്തതയിലേക്ക് അതിനെ വിഹരിക്കാന്‍ വിടണം. അപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ അറിവും ബുദ്ധിയും മാറുന്നത് കാണാം. അതിനുവേണ്ടിയാണ് ഈ വിശ്വാസങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ നമുക്ക് ആചാര്യന്മാര്‍ തന്നിട്ടുള്ളത്. നമ്മുടെ അറിവാണ്‌ നമ്മുടെ പ്രശ്നം. അതിനെ മറ്റൊരു അറിവ് കൊണ്ട് മാറ്റണം, അങ്ങനെ പരിഹാരം കാണണം. നിങ്ങല്‍കത്തിനു സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ആചാര്യനെ സമീപിക്കാം. നിങ്ങളില്‍ നിന്നും തികച്ചും ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു ആചാര്യനെ. അങ്ങനെ ഒരാള്‍ക്ക് മാത്രമേ നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിവ് പകരാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അതിനു വേണ്ടി തന്നെ പണ്ട് രാജ ഗുരുക്കന്മാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. എന്ന് അവരെ ധിക്കരിച്ചോ, അന്ന് രാജഭരണം അവസാനിച്ചു.
സുഹൃത്തേ, ഒന്നും തിരിച്ചു പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു ആചാര്യന്‍ ഉണ്ടോ എന്ന് നിങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുന്നെങ്കില്‍, നാഥന് പറയും ഉണ്ട്. പക്ഷെ അവരെ തേടുന്നത്‌ അത്ര നിസാരം അല്ല. കണ്ടെത്തിയാല്‍ അവര്‍ നിങ്ങളോട് ആദ്യം ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യം ഇതാണ്: "ഞാന്‍ എന്തിനു നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിവ് പകരണം, നിങ്ങള്‍ ഇത് വരെ ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആരെയെങ്കിലും സഹായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?". ഉണ്ട് എന്നാണ് താങ്കളുടെ മരുപടിയെന്കില്‍, താങ്കളെ അറിവിലേക്ക് നയിക്കാന്‍ ഒരു ആചാര്യന്‍ ഈ പ്രകൃതി സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അന്വേഷിക്കൂ കണ്ടെത്തും. ഇതു പ്രകൃതി സത്യമാണ്.
മുകളില്‍ എഴുതിയത് ഒന്നും നാഥന്റെ സ്വന്തമല്ല. ഇതിനെ ദയവായി സത്യമെന്നു വ്യാഖ്യാനിക്കരുത്. നേതി നേതി. ഇതിനും അപ്പുറം ഒരു സത്യം ഉണ്ട്. നാഥന് അതിലേക്കു സഞ്ചരിക്കാന്‍ പ്രാര്‍ത്തിക്കുന്നു. വഴി തെളിയും എന്ന (അന്ധ)വിശ്വാസത്തോടെ.
ആചാര്യന്മാര്‍ക് നാഥന്റെ പ്രണാമം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ