ഗുരു - ഒരു പക്ഷെ മലയാള സിനിമകളിൽ എന്നെ ഇത്രയുമധികം സ്വാധീനിക്കുകയും, ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത മറ്റൊരു ചലച്ചിത്രാവിഷ്കാരം ഉണ്ടാവില്ല. ഒരു ദശാബ്ദത്തിനും ഇപ്പുറം ഇന്നും എനിക്കാ പ്രഹേളിക ഒരു വിസ്മയമായി തന്നെ തുടരുന്നു. ഇന്നും പല സന്ദര്ഭങ്ങളിലും കഥാകാരൻ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ച ജ്ഞാന ശരങ്ങൾ എന്നിൽ വന്നു തറക്കാറുണ്ട്.
ഒരു വലിയ സമൂഹം ആ ചിന്തയെ ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുപോലും ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ പല ചർച്ചകളിലും മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ആവിഷ്കാരത്തെ ഉൾകൊള്ളുമ്പോൾ ഓരോ പ്രേക്ഷകനും തന്റെ അറിവിന്റെ പരിധിയിൽ ആണെല്ലോ അതിനെ ആവാഹിക്കുകയും നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുക. ഏതൊരു സൃഷ്ടിയെയും അതിനെ തന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ അഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങളുടെ സഹായം നമുക്കുണ്ട്. എന്നാൽ ആ സൃഷ്ടിയെ മനസ്സിലാക്കാനോ പ്രവാചകന്റെ ഉള്ളിൽ എന്താണെന്നു വ്യാഖ്യാനിക്കാനോ ഈ അഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങളും സഹായിക്കുകയില്ല തന്നെ. ഉള്ളിലെ അറിവും ഭാവവും അനുസരിച്ചു നമ്മൾ അതിനെ സ്വീകരിച്ചു സ്വന്തമാക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ കത്തിയുമായി നിൽക്കുന്ന ഒരുവനും, ആ കത്തിയിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മറ്റൊരുവനും ഉള്ള നിശ്ചല ദൃശ്യം കണ്ടു ചിലർ കൊലപാതക ദൃശ്യം എന്നും മറ്റു ചിലർ കത്തി വലിച്ചൂരി ജീവൻ രക്ഷിക്കുന്ന ചിത്രം എന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പോലെ.
നമുക്ക് ചുറ്റും, അതിനേക്കാളേറെ നമ്മുടെ ഉള്ളിലും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആണ് ആ ചലച്ചിത്രത്തിലൂടെ കഥാകാരൻ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്. കാഴ്ച എന്നതു ജ്ഞാനത്തെയും അന്ധകാരം കൊണ്ട് അജ്ഞാനത്തെയും പ്രതിപാദിച്ചു. നായകൻ അജ്ഞാനത്തിൽ രമിച്ചു, പ്രതികാര ദാഹിയായി എന്താണ് താൻ ശരിക്കും അന്വേഷിക്കേണ്ടത് എന്ന് മറന്നു സമൂഹത്തിൽ തിന്മകൾ ചെയ്യുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിൽ ജ്ഞാന ദാഹം ഉണർത്താൻ ഒരു ജ്ഞാനി കൈകൊണ്ട ഒരു ചെറിയ മറിമായം. അവനെ ഒരു സ്വപ്ന ലോകത്തേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടു പോകുന്നു. അവിടെ കാഴ്ച എന്ന ഇന്ദ്രിയം അന്യമാണ് എന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൻ, ആ അഞ്ചാം ഇന്ദ്രിയത്തെ പറ്റി ആ സമൂഹത്തിനെ മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ആ അന്ധകാരത്തിന്റെ താഴ്വാരത്തിൽ അവൻ അങ്ങിനെ അന്ധവിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവനായി. ഇത് തന്നെയല്ലേ നമ്മൾ ഇന്ന് ചുറ്റും കാണുന്നത്? എനിക്കറിയാത്തതും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനും അപ്പുറം ആരെന്തു പറഞ്ഞാലും അവൻ എനിക്ക് അന്ധവിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവൻ ആണ്. എന്നാൽ ആ സത്യം മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ അവിടെ നടന്നെത്തുന്ന വരെയെങ്കിലും അതിനെ വിശ്വസിച്ചേ മതിയാകൂ.
ഒരു വലിയ സമൂഹം ആ ചിന്തയെ ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുപോലും ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ പല ചർച്ചകളിലും മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ആവിഷ്കാരത്തെ ഉൾകൊള്ളുമ്പോൾ ഓരോ പ്രേക്ഷകനും തന്റെ അറിവിന്റെ പരിധിയിൽ ആണെല്ലോ അതിനെ ആവാഹിക്കുകയും നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുക. ഏതൊരു സൃഷ്ടിയെയും അതിനെ തന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ അഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങളുടെ സഹായം നമുക്കുണ്ട്. എന്നാൽ ആ സൃഷ്ടിയെ മനസ്സിലാക്കാനോ പ്രവാചകന്റെ ഉള്ളിൽ എന്താണെന്നു വ്യാഖ്യാനിക്കാനോ ഈ അഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങളും സഹായിക്കുകയില്ല തന്നെ. ഉള്ളിലെ അറിവും ഭാവവും അനുസരിച്ചു നമ്മൾ അതിനെ സ്വീകരിച്ചു സ്വന്തമാക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ കത്തിയുമായി നിൽക്കുന്ന ഒരുവനും, ആ കത്തിയിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മറ്റൊരുവനും ഉള്ള നിശ്ചല ദൃശ്യം കണ്ടു ചിലർ കൊലപാതക ദൃശ്യം എന്നും മറ്റു ചിലർ കത്തി വലിച്ചൂരി ജീവൻ രക്ഷിക്കുന്ന ചിത്രം എന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പോലെ.
നമുക്ക് ചുറ്റും, അതിനേക്കാളേറെ നമ്മുടെ ഉള്ളിലും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആണ് ആ ചലച്ചിത്രത്തിലൂടെ കഥാകാരൻ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്. കാഴ്ച എന്നതു ജ്ഞാനത്തെയും അന്ധകാരം കൊണ്ട് അജ്ഞാനത്തെയും പ്രതിപാദിച്ചു. നായകൻ അജ്ഞാനത്തിൽ രമിച്ചു, പ്രതികാര ദാഹിയായി എന്താണ് താൻ ശരിക്കും അന്വേഷിക്കേണ്ടത് എന്ന് മറന്നു സമൂഹത്തിൽ തിന്മകൾ ചെയ്യുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിൽ ജ്ഞാന ദാഹം ഉണർത്താൻ ഒരു ജ്ഞാനി കൈകൊണ്ട ഒരു ചെറിയ മറിമായം. അവനെ ഒരു സ്വപ്ന ലോകത്തേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടു പോകുന്നു. അവിടെ കാഴ്ച എന്ന ഇന്ദ്രിയം അന്യമാണ് എന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൻ, ആ അഞ്ചാം ഇന്ദ്രിയത്തെ പറ്റി ആ സമൂഹത്തിനെ മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ആ അന്ധകാരത്തിന്റെ താഴ്വാരത്തിൽ അവൻ അങ്ങിനെ അന്ധവിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവനായി. ഇത് തന്നെയല്ലേ നമ്മൾ ഇന്ന് ചുറ്റും കാണുന്നത്? എനിക്കറിയാത്തതും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനും അപ്പുറം ആരെന്തു പറഞ്ഞാലും അവൻ എനിക്ക് അന്ധവിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവൻ ആണ്. എന്നാൽ ആ സത്യം മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ അവിടെ നടന്നെത്തുന്ന വരെയെങ്കിലും അതിനെ വിശ്വസിച്ചേ മതിയാകൂ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ